سایت تفریحی و سرگرمی هبیج

بازیچه ی شبهای من
امشب چرا غرق غمی ؟
از من جدایی رو نخواه
وقتی اسیر قلبمی
از من جدایی رو نخواه
وقتی که با تو ، ما شدم
وقتی که مرز عشق من
جا میشه از تو ، تا خودم

تا نباشد جدایی ها کس نداند قدر یاران / کویر خشک می داند بهای قطره ی باران

به لب های تو می سازم کلامی
سرود آشنایی یا سلامی
ندارم جز غم عشق تو در سر
ولی افسوس که از من جدایی

سوت پایان را بزن ، من حریف هرزگی تو و احمق بودن خودم نمی شوم . . .

نمیتونم ببخشمت /  دور شو برو نبینمت
تیکه ای بودی از دلم /  گندیدی و بریدمت

جدایی نقطه پایان ما نیست
کسی یاری گر ما جز خدا نیست
جدایی هم سرود دیگر ماست
کسی آگه ز راز ما دوتا نیست

ما را از کودکی
به جدایی ها عادت داده اند
همان جایی که روی تخته سیاهمان نوشتند :
خوب ها / بدها

دراین دنیا نکردم من گناهی
فقط کردم به چشمانت نگاهی
اگر باشه نگاه من گناهی
مجازاتم بکن غیر از جدایی

در هجوم لحظه های پوچ جدایی ، سکوت تنها یادگار با تو بودن است . . .

خودش اول نگاهم کرد خدایا / به صد خواهش صدایم کرد خدایا
گناه این جدایی گردن اوست / که او آخر رهایم کرد خدایا

تمام عمر مرا مهر آشنایی برد
تمام عشق مرا داغ بی وفایی برد
گذشت عمر و نیامد نگار و من مردم
بگوش او برسانید از جدایی مرد

هیچگاه لحظه جداییمان را حتی در خواب نیز ندیدم . . .

من شمع جان گدازم ، تو صبح جان فزایی / سوزم گرت نبینم ، میرم چو رخ نمایی
نزدیک این چنینم ، دور آن چنان که گفتم / نه تاب وصل دارم ، نه طاقت جدایی

ستاره در هوا می بینم امشب / زمین در زیر پا می بینم امشب
خدایا مرگ ده تا جان سپارم / که یار خود جدا می بینم امشب

به لب های تو می سازم کلامی / سرود آشنایی یا سلامی
ندارم جز غم عشق تو در سر / ولی افسوس ها از من جدایی