سایت تفریحی و سرگرمی هبیج

زندگی نوشتنی زیاد داره ، اما گاهی هیچی پیدا نمی کن بنویسی جز ، سکوت . . .

سکوتی بود بر قلبم که با آن میزدم فریاد /  اگر از شهر غم رفتی مرا هرگز مبر از یاد

اینجا فقط واژه می فروشم و سکوت میخرم !
چه تجارت دردناکی !

آرامتر سکوت کن !
صدای بی تفاوتی هایت خُردم میکند !

تیغ روزگار شاهرگ “ کلامم ” را چنان بریده که سکوتم “بند” نمی آید . . .

دیگه نه بحث میکنم
نه توضیح میخوام
نه توضیح میدم
نه دنبال دلیل میگردم
فقط میبینم ، سکوت میکنم و فاصله میگیرم . . .

این روزها احساس میکنم چقدر شبیه سکوتم . . .
با کوچکترین حرفی میشکنم . . .

تمام حرفهای ناگفته ام همین سکوتی است که می شنوی . . .

سکوت تو سهمگین تر از سکوت ابرهاست ؛ هرگاه تو سکوت می کنی من می بارم !
شاید به همین خاطر سکوت کرده ای چون تو باران را دوست داری . . .

گاهی سکوت علامت رضایت نیست شاید کسی دارد خفه میشود پشت سنگینی یک بغض . . .

ﻫﻤﻪ ﺍﺧﻄﺎﺭ ﻫﺎ ” ﺯﻧﮓ ” ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ !
ﮔﺎﻫﯽ ” ﺳﮑﻮﺕ ” ﺁﺧﺮﯾﻦ ” ﺍﺧﻄﺎﺭ ” ﺍﺳﺖ . . .

قدر سکوتم را در بهار نگاهت دریاب ، که به اندازه ی سکوتم ، به یادتم !

چند وقتیست هر چه می گردم ، هیچ حرفی بهتر از سکوت پیدا نمی کنم !
نگاهم اما . . .
گاهی حرف می زند ، گاهی فریاد می کشد . . .
و من همیشه به دنبال کسی می گردم که بفهمد یک نگاه خسته چه می خواهد بگوید !

بهم گفت کمی از حال و روزت بگو و من سکوت کردم و سکوت کردم و سکوت کردم ، اونقدر سکوت کردم که مطمئن شدم چیزی رو از قلم ننداختم !

ﮔﺎﻫﯽ ﺳﮑﻮﺕ ﺧﯿﻠﯽ ﻭﺣﺸﺘﻨﺎﮐﻪ !
ﯾﻌﻨﯽ ﻃﺮﻑ ﺍﺯﺕ ﻗﻄﻊ ﺍﻣﯿﺪ ﮐﺮﺩﻩ . . .
ﻓﻬﻤﯿﺪﻩ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺍﻫﻞ ” ﺩﺭﮐﯽ ” ، ﻧﻪ ﺍﻫﻞ ” ﮔﻔﺘﮕﻮ ”

من اگر راضی باشم با شادی می خندم ! سکوت نمی کنم !
سکوتِ من هیچگاه نشانه ی رضایتم نیست . . .

سکوتم را به باران هدیه کردم / تمام زندگی را گریه کردم
نبودی در فراق شانه هایت / به هر خاکی رسیدم تکیه کردم

سکوت میکنم ، به احترام آن همه حرف که در دلم مرد !

گاه سکوت بیجا همه چیز را بر باد میدهد !
همانگونه که حرّافی تمام آرامش را !

سکوت میکنم
نه به احترام آنان که از فریادم خسته شدند !
نه برای آنانی که به دنبال سکوتم هستند !
نه برای دل او که میخواهد با سکوتم مرا بشکند !
و نه برای بودنی تکراری سکوت میکنم . . .
چون صدای تو را در سکوت می شنوم ، تو که تمام دنیای پر از فریادم را به یکباره خاموش کردی و به من سکوت را هدیه دادی . . .

ﺭﻭﺍﻧﭙﺰﺷﮏ ﻫﻢ ﺩﯾﻮﺍﻧﻪ ﺷﺪ !
.
.
.
ﻭﻗﺘﯽ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﺳﮑﻮﺗﻢ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﻌﻨﺎ ﮐﺮﺩﻡ . . .

خالی تر از سکوتم ، از نا سروده سرشار
حالا چه مانده از من ؟ ، یک مشت شعر بیمار
انبوهی از ترانه ، با یاد صبح روشن
اما ، امید باطل ، شب دائمی ست انگار

تاریکی اتاقم شکسته می شود با نوری ضعیف . . .
لرزشی روی میز کنار تختم میفتد . . .
از این صدا متنفر بودم اما چشم هایم را میمالم . . .
New Message
تا لود شود آرزو می کنم ، کاش تو باشی . . .
سکوت می کنم ، آرزوی بی جایی بود !

اونی که سکته ی قلبی کرده مُرده
اونی که سکوت قلبی کرده مُرده تر . . .